Μία τέχνη, δύο μορφές.
Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το βιτρώ ως ένα διάφανο ψηφιδωτό που τοποθετείται όχι στο πάτωμα και τους τοίχους αλλά στα ανοίγματα ενός κτίσματος.
Το βιτρώ είναι μία κατασκευή από μικρά χρωματιστά γυαλιά, τα οποία είναι κομμένα με βάση ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Συνδέονται μεταξύ τους με βέργες μόλυβδου ή χαλκοταινία ενώ η συγκόλλησή τους γίνεται με καλάι ή άλλο συγκολλητικό υλικό.
Η ονομασία προέρχεται από τη γαλλική λέξη vitraux.
Χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά στις παλαιοχριστιανικές εκκλησίες, για να μειώσουν αισθητά το βάρος της σκεπής, αντικαθιστώντας μεγάλους όγκους πέτρας. Ξεκίνησε σαν θρησκευτική τέχνη, αργότερα συνδέθηκε άρρηκτα με την αρχιτεκτονική και εξελίχθηκε μαζί της. Στην ελληνική παράδοση δεν υπάρχουν βιτρώ. Τα συναντάμε τον 18ο αιώνα σε αρχοντικά και εκκλησίες, κυρίως σε μέρη όπου είχαν περάσει Ενετοί.
Η νέα τεχνική του Louis Tiffany, επιτρέπει τη κατασκευή τρισδιάστατων αντικειμένων όπως λάμπες, βάζα και άλλα διακοσμητικά ή χρηστικά αντικείμενα. Λόγω της μικρής ιστορίας στη χώρα μας, συχνά μπερδεύουμε τη ζωγραφική στο γυαλί με την αυθεντική τέχνη του βιτρώ. Σε καμία περίπτωση δε πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους. Ένα έργο βιτρώ απαιτεί γνώσεις γραμμικού ή ελεύθερου σχεδίου, πολλές ώρες εργασίας και προϋποθέτει υψηλό κόστος υλικών..
Υαλογραφία είναι η τεχνική ζωγραφικής του γυαλιού με χρώματα τα οποία ψήνονται σε ειδικό φούρνο και μετά συναρμολογούνται για να μας δώσουν ένα ολοκληρωμένο έργο.
Ψηφιδωτό είναι η επένδυση επιφανειών με ψηφίδες κολλημένες στέρεα πάνω σε κάποιο υπόστρωμα. Η ονομασία προέρχεται από τη λέξη ψήφος, που σημαίνει πετραδάκι.
Η τέχνη του ψηφιδωτού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει ένα ανθεκτικό πάτωμα στη σπηλιά ή στην καλύβα που έμενε. Το βότσαλο και η πέτρα είναι τα πρώτα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Στην Ελλάδα συναντάμε τα πρώτα ψηφιδωτά δάπεδα στη Κρήτη κατά τη Νεολιθική περίοδο. Στη συνέχεια προστέθηκαν χρωματιστά μάρμαρα, ημιπολύτιμοι λίθοι, σμάλτα, οπαλίνες και άλλα υλικά της φύσης.
Λόγω της ανθεκτικότητας του στην υγρασία και τις καιρικές μεταβολές, το ψηφιδωτό έγινε μια καλλιτεχνική δημιουργία διαρκείας, προορισμένο για την αιωνιότητα.
Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το βιτρώ ως ένα διάφανο ψηφιδωτό που τοποθετείται όχι στο πάτωμα και τους τοίχους αλλά στα ανοίγματα ενός κτίσματος.
Το βιτρώ είναι μία κατασκευή από μικρά χρωματιστά γυαλιά, τα οποία είναι κομμένα με βάση ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Συνδέονται μεταξύ τους με βέργες μόλυβδου ή χαλκοταινία ενώ η συγκόλλησή τους γίνεται με καλάι ή άλλο συγκολλητικό υλικό.
Η ονομασία προέρχεται από τη γαλλική λέξη vitraux.
Χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά στις παλαιοχριστιανικές εκκλησίες, για να μειώσουν αισθητά το βάρος της σκεπής, αντικαθιστώντας μεγάλους όγκους πέτρας. Ξεκίνησε σαν θρησκευτική τέχνη, αργότερα συνδέθηκε άρρηκτα με την αρχιτεκτονική και εξελίχθηκε μαζί της. Στην ελληνική παράδοση δεν υπάρχουν βιτρώ. Τα συναντάμε τον 18ο αιώνα σε αρχοντικά και εκκλησίες, κυρίως σε μέρη όπου είχαν περάσει Ενετοί.
Η νέα τεχνική του Louis Tiffany, επιτρέπει τη κατασκευή τρισδιάστατων αντικειμένων όπως λάμπες, βάζα και άλλα διακοσμητικά ή χρηστικά αντικείμενα. Λόγω της μικρής ιστορίας στη χώρα μας, συχνά μπερδεύουμε τη ζωγραφική στο γυαλί με την αυθεντική τέχνη του βιτρώ. Σε καμία περίπτωση δε πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους. Ένα έργο βιτρώ απαιτεί γνώσεις γραμμικού ή ελεύθερου σχεδίου, πολλές ώρες εργασίας και προϋποθέτει υψηλό κόστος υλικών..
Υαλογραφία είναι η τεχνική ζωγραφικής του γυαλιού με χρώματα τα οποία ψήνονται σε ειδικό φούρνο και μετά συναρμολογούνται για να μας δώσουν ένα ολοκληρωμένο έργο.
Ψηφιδωτό είναι η επένδυση επιφανειών με ψηφίδες κολλημένες στέρεα πάνω σε κάποιο υπόστρωμα. Η ονομασία προέρχεται από τη λέξη ψήφος, που σημαίνει πετραδάκι.
Η τέχνη του ψηφιδωτού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει ένα ανθεκτικό πάτωμα στη σπηλιά ή στην καλύβα που έμενε. Το βότσαλο και η πέτρα είναι τα πρώτα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Στην Ελλάδα συναντάμε τα πρώτα ψηφιδωτά δάπεδα στη Κρήτη κατά τη Νεολιθική περίοδο. Στη συνέχεια προστέθηκαν χρωματιστά μάρμαρα, ημιπολύτιμοι λίθοι, σμάλτα, οπαλίνες και άλλα υλικά της φύσης.
Λόγω της ανθεκτικότητας του στην υγρασία και τις καιρικές μεταβολές, το ψηφιδωτό έγινε μια καλλιτεχνική δημιουργία διαρκείας, προορισμένο για την αιωνιότητα.
0 Σχόλια